به نقل از «زیسان»

گروه کره‌ای بی‌تی‌اس در ایران؛ آرمی‌ها چه می‌خواهند؟

تاریخ انتشار: ۲۷ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۶۳۹۳۶

زی‌سان: طرفداران ایرانی گروه بی تی اس  دختران نوجوان و جوانی هستند که اطلاعات زیادی و دقیقی از این گروه دارند.  اولین چیزی قابل توجه درباره آنها اشتیاق آن‌ها برای صحبت درباره آرتیست‌های محبوب‌شان است. اطلاعات دقیقی در این باره دارند و با صبر و حوصله به سوالاتی که گاه عامدانه ابتدایی و تکراری طرح شود، پاسخ می‌دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مثلا اینکه دقیقا آرمی یعنی چه؟

چرا طرفدران این گروه «آرمی» یا همان «ارتش» در انگلیسی خطاب می‌شوند؟ و پاسخ این بود: «خیلی‌ها همین اشتباه را می‌کنند، آرمی به معنی ارتش نیست، آرمی مخفف Adorable Representative Master of Ceremonies For Youth به معنی نماینده شایسته نسل جوان است.»

و سوال دیگری که بعد از این پاسخ در ذهن شکل می‌گیرد این است که، آیا این جوانان واقعا «نماینده شایسته نسل جوان» حال حاضر هستند؟ شاید پاسخ به این سوال آسان نباشد، اما آن‌ها نسل زد‌هایی (Z) خوش‌مشرب، آگاه و دقیق به نظرمی‌رسند که چهارچوب‌های موجود و مرسوم را نمی‌پذیرند، برای خواسته‌ها و علاقیق‌شان می‌جنگند و مفاهیم کلیشه‌ای را دگرگون کرده‌اند.

دنیای جدید بی‌تی‌اس، کی‌پاپ، آرمی و فندم

کره جنوبی این روز‌ها در صنعت موسیقی و فیلم پیشرفت‌های چشم‌‎گیری در عرصه بین‌المللی داشته و توانسته بخش مهمی از بازار جهانی این حوزه‌ها را تصرف کند.

سبک موسیقی کی-پاپ یا پاپ کره‌ای، ژانری از موسیقی عامه‌پسند کره‌ای است که نسل جدید آن از دهه ۹۰ میلادی ظهور کرد و متاثر از ژانر‌های مختلفی در سراسر جهان است.

به گزارش روزنامه اقتصادی فوربس، سال ۲۰۱۹ موسیقی کی-پاپ در جایگاه ششم در میان ۱۰ بازار موسیقی برتر جهان قرار گرفت و گروه‌های بی‌تی‌اس و بلک‌پینک از پیشتازان رشد این صنعت بودند.

بی‌تی‌اس، یا پسران ضدگلوله (به کره‌ای Bangtan Sonyeondan)، بزرگ‌ترین گروه موسیقی پسرانه جهان در سبک کی-پاپ است.

گروه موسیقی بی‌تی‌اس هفت عضو به نام‌های «جونگ‌کوک»، «پارک جیمین»، «جین»، «سوگا»، «جی-هوپ»، «آر ام»، و «وی» دارد. این گروه از سال ۲۰۱۳ فعالیتش را آغاز کرد و به سرعت به محبوبیتی جهانی دست یافت.

عوامل زیادی در محبوبیت بی‌تی‌اس نقش دارد، شاید مهم‌ترین آن‌ها به گفته یکی از هواداران ایرانی «عشقی است که به آرمی‌ها (طرفداران) می‌دهند.»

بی‌تی‌اس موسیقی‌ای پر از رقص، رنگ، پر از انرژی و هیجان را با ترانه‌هایی که درون‌مایه آن‌ها امید، عشق به خود و عشق به زندگی است ترکیب کرده است. آن‌ها می‌گویند دنبال راهی برای «قدرت‌بخشی به زنان، جوانان و همچنین گسترش سلامت روانی» و مسائلی از این دست هستند.

بی‌تی‌اس می‌گوید در آثارشان دنبال راهی برای «قدرت‌بخشی به زنان، جوانان و همچنین گسترش سلامت روانی» و مسائلی از این دست هستند.

اما برای اینکه درک درستی از محبوبیت بی‌تی‌اس در میان طرفدران عمدتا نوجوان و جوانش داشته باشیم، باید کمی به عقب در سال ۲۰۱۳ بازگردیم، زمانی که بی‌تی‌اس تصمیم گرفت «فندوم» هایشان، را «آرمی» یا «همان نماینده شایسته نسل جوان» بنامد.

ژانر موسیقی کی-پاپ خرده‌فرهنگ خاص خودش را ایجاد کرده، که یکی از آن‌ها اصطلاح فندوم (Fandom) به معنی «شیفتگی» است و در اصل به اجتماع هواداران با علایق مشترک به یک موضوع خاص گفته می‌شود. اگرچه قدمت واژه فندم به پیش از کی-پاپ بازمی‌گردد، اما در رابطه با سلبریتی‌ها و گروه‌های موسیقی سبک کی-پاپ رواج بیشتری پیدا کرد.

آرمی در زبان انگلیسی معنی «ارتش» هم می‌دهد و از آنجایی که بی‌تی‌اس به معنی پسران ضدگلوله است و لوگوی اولیه آن‌ها طرح «جلیقه ضد گلوله» بود، آرمی‌ها معتقدند که بی‌تی‌اس سپری برای آرمی‌ها یا همان نمایندگان نسل جوان یا ارتش شیفتگانش است.

یکی از آرمی‌های ایرانی می‌گوید: «بی‌تی‌اس از همان اول هدفش رساندن صدای حرف‌ها و پیام‌های جوانان بود، در واقع صدای افراد جوانی بود که تحت هر نوع فشار و ناراحتی، چه از نظر روحی چه از طرف جامعه یا هر چیز دیگری هستند. این را در آهنگ‌هایشان هم بیان می‌کنند.»

با این حساب رابطه میان بی‌تی‌اس و آرمی‌ها، محتوای ترانه‌ها و شیوه ارائه آن‌ها را می‌توان از مهم‌ترین دلایل محبوبیت بی‌تی‌اس در میان نوجوانان و جوانان دانست.

جونگ‌کوک، یکی از اعضای بی‌تی‌اس در تازه‌ترین مصاحبه‌اش با زین لوو، دی‌جی و مجری اپل میوزیک درباره رابطه گروه و آرمی‌ها می‌گوید: «نمی‌دانم بی‌تی‌اس آرمی‌ها را دنبال می‌کند یا آرمی‌ها بی‌تی‌اس را. این پیوند بسیار خاص و همچنین احساس وابستگی به یکدیگر وجود دارد که به نظر من بسیار خاص است. فراتر از آن، می‌خواهم در پایان همه چیز با آرمی‌ها صحبت‌های خودمانی و راحت داشته باشم. همیشه مرزی بین هنرمند و طرفدار وجود دارد، من نمی‌خواهم این مرز وجود داشته باشد. با یک دوست می‌توانی درباره همه چیز راحت صحبت کنی، من فکر می‌کنم با طرفدار‌ها چنین حسی دارم.»

بی‌تی‌اس سال ۲۰۱۷ از لوگوی جدید گروه و همچنین لوگوی اختصاصی آرمی‌ها رونمایی کرد. ظاهرا آرمی‌های بی‌تی‌اس اولین فندومی‌های (طرفداران شیفته) دارای لوگوی اختصاصی هستند. لوگو‌ها شباهت زیادی به هم دارد و آرمی‌ها معتقدند که کنار هم گذاشتن لوگوی بی‌تی‌اس و آرمی، یک سپر یا زره را تشکیل می‌دهد و از لحاظ مفهومی به لوگوی اولیه گروه که «جلیقه ضدگلوله» بود، شباهت دارد.

لوگو‌ها شبیه دو در است که رو به داخل و خارج در حال باز شدن هستند. به تعبیر گروه، در‌هایی که بی‌تی‌اس پشت آن است و آرمی‌ها جلوی آن، در‌هایی رو به هنرمند و هوادار. یکی از آرمی‌های ایرانی در این باره به بی‌بی‌سی می‌گوید: «در‌هایی که به روی افراد باز می‌شود و به آن‌ها دید تازه‌ای می‌دهد. به معنی دریچه‌ای از امید برای جوانانی که از شرایط خودشان ناراضی هستند و برای بهتر بودن، آرزو‌های خودشان را دنبال و برای آن تلاش می‌کنند.»

ادعای رابطه عمیق هنرمند و طرفدار!

در جای‌جای صحبت با آرمی‌ها مدام این جمله تکرار می‌شود: «بی‌تی‌اس به آرمی‌ها اهمیت می‌دهد.»

این جمله ساده، از رابطه‌ای می‌گوید که از اختصاص اسم خاص برای خطاب قرار دادن طرفدار گرفته تا طراحی لوگو و شیوه‌های ارتباط نزدیک با آن‌ها حکایت دارد.

شرکت «هایب کورپوریشن» که توسط بی‌تی‌اس توسعه پیدا کرده و در حال حاضر تعداد زیادی از گروه‌های کره‌ای کی-پاپ آثارشان توسط این شرکت منتشر می‌شود، برای ارتباط نزدیک‌تر هنرمندان و طرفداران، پلتفرمی شبیه به یک شبکه اجتماعی به نام «وی‌ورس» (Weverse) ایجاد کرده است. در وی‌ورس هنرمندان و طرفداران می‌توانند بدون واسطه با هم ارتباط داشته باشند و عمدتا هنرمندان کره‌ای در این پلتفرم برای طرفداران‌شان برنامه لایو برگزار می‌کنند.

با سرک کشیدنی در وی‌ورس می‌توان طیف وسیع و گسترده‌ای از طرفداران در سراسر جهان را دید که با هنرمندان کره‌ای مورد علاقه‌شان صحبت می‌کنند، از جمله آرمی‌های ایرانی بی‌تی‌اس که اغلب به زبان کره‌ای می‌نویسند.

بی‌‎تی‌اس در هر جایی سعی می‌کند که نشان دهد به یاد آرمی‌هایشان هستند و آن‌ها را فراموش نکرده‌اند، حتی زمانی که به کاخ سفید دعوت شدند.

در تاریخ ۳۱ مه ۲۰۲۲ اعضای بی‌تی‌اس به دعوت جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا به کاخ سفید رفت تا در کارزار این کشور برای مقابله با نفرت‌پراکنی و آسیایی‌ستیزی و تبعیض علیه آسیایی‌ها شرکت کنند.

جی-هوپ در کنفرانس خبری کاخ سفید از آرمی‌ها یاد کرد و گفت: «ما امروز به لطف آرمی‌هایمان اینجا هستیم - طرفداران ما در سراسر جهان، که ملیت‌ها و فرهنگ‌های متفاوتی دارند و از زبان‌های مختلف استفاده می‌کنند. ما واقعاً و همیشه سپاسگزار هستیم.»

اگر چه بی‌تی‌‎اس سعی می‌کند در هر فرصتی درباره آرمی‌ها صحبت کند، اما تاکنون درباره ایران و آرمی‌های ایرانی اظهار نظری نکرده است. با این‌حال بخشی از آرمی‌های ایرانی اصرار دارند که نشان دهند آن‌ها درباره ایران هم به صورت ویژه واکنش نشان داده‌اند و موضوعات ایران را پیگیری می‌کنند.

اما با جستجو در این زمینه تنها به دو مورد از واکنش بی‌تی‌اس درباره ایران برخورد خواهیم کرد، یکی پاسخ به مجری ایرانی در مراسم اهدای جوایز بیلبورد است که از اعضا خواست به طرفداران ایرانی «سلام» کنند و یکی از اعضا در حالی که داشت از روی فرش قرمز مراسم رد می‌شد تا وارد سالن شود، به گفتن «های» (سلام) بسنده کرد و مورد دوم هم مربوط به لایو پارک جیمین در وی‌ورس است.

در این لایو یک آرمی برایش نوشته بود که «لطفا بگو ایران را دوست داری» و او تنها این کامنت را روخوانی کرد، بدون اظهارنظر یا پاسخی در این زمینه. اما همین ویدیو توسط برخی از فن‌پیج‌‎های ایرانی بی‌تی‌اس با ترجمه‌های متفاوت، مانند «جیمین گفت ایران را دوست دارد» یا «دوست دارد بیاید در ایران کنسرت برگزار کند» بار‌ها بازنشر شد.

به نظر می‌رسد آرمی‌های ایرانی دوست دارند مورد توجه هنرمندان محبوبشان واقع شوند، هرچند تاکنون این اتفاق نیافتاده است.

دلیل محبوبیت بی‌تی‌اس در ایران

دقیقا مشخص نیست، محبوبیت موسیقی کی-پاپ و گروه بی‌تی‌اس از چه زمانی شروع شد، اما می‌توان رد پای آن را در دهه ۱۳۹۰ و عمدتا در میان نسل‌های دهه ۸۰ و ۹۰ خورشیدی دید.

آشنایی نسل جدید ایرانیان با کشور کره جنوبی بسیار متفاوت است و این آشنایی از سریال‌های تاریخی کره‌ای گرفته تا موسیقی کی-پاپ و فرهنگ و زبان کره‌ای را در بر می‌گیرد.

باید اشاره کرد تنها بی‌تی‌اس نیست که در ایران طرفدار دارد، بلکه گروه‌های دیگری هم مانند گروه دخترانه بلک‌پینک طرفدران زیادی دارند.

با اینکه موسیقی کی-پاپ خرده فرهنگ خود را به وجود آورده، این موضوع منحصر به دوران کنونی و این سبک از موسیقی نیست. در برهه‌های مختلفی از تاریخ ۱۰۰ سال گذشته، ژانر‌های مختلف موسیقی، از بلوز، جز، راک اند رول گرفته تا پاپ و هیپ‌پاپ خرده فرهنگ خود را داشته که در میان طرفداران و سبک زندگی آن‌ها نیز به شیوه مختلفی نمود عینی پیدا کرده است؛ که از پوشیدن سبک خاصی از لباس گرفته تا مدل مو‌ها و ریش و حتی نوع ادبیات محاوره‌ای را شامل می‌شد.

در میان طرفداران بی‌تی‌اس، چه در ایران و چه کشور‌های دیگر نیز می‌توان همین رویه را شاهد بود. فندوم آرمی‌ها عاشق هنرمندان محبوب‌شان هستند، دوست دارند در کنسرت‌های آن‌ها شرکت کنند و در مواردی تلاش می‌کنند ظاهر خودشان را شبیه هنرمند مورد علاقه‌شان دربیاورند.

فندوم‌های بی‌تی‌اس در ایران، احتمالا مثل بقیه دنیا رویداد‌ها و وقایع مختلف درباره بی‌تی‌اس و اعضایش، از مهم‌ترین تا بی‌اهمیت‌ترین‌ها را یادآوری می‌کنند. در میان صفحات آرمی‌ها در شبکه‌های اجتماعی روزانه می‌توانید به چنین محتوایی برخورد کنید: هفت سال پیش بود که پارک جیمین این عکس را منتشر کرد، یک سال پیش در چنین روزی جونگ‌کوک اومد لایو، ۱۳ سال پیش این دو تا با هم بی‌تی‌اس رو تشکیل دادند و...

قدمت آرمی بودن هم اعتبار خاصی در میان طرفداران بی‌تی‌اس دارد و اولین سوالی که معمولا از هم می‌پرسند این است: «کی آرمی شدی؟» یا وقتی می‌خواهند در مورد بی‌تی‌اس صحبت کنند، به نحوی اشاره خواهند کرد از چه زمانی و چگونه آرمی شدند.

یکی از مسائل برجسته درباره طرفداران ایرانی بی‌تی‌اس، علاقه آن‌ها به یادگیری زبان کره‌ای است، تا جایی که بسیاری از آرمی‌هایی ایرانی در کلاس‌های آموزش زبان کره‌ای خصوصی و حتی کلاس‌های سفارت کره در تهران ثبت نام می‌کنند.

در ایران موضوع کی-پاپ، بی‌تی‌اس و آرمی‌ها،  در مغایرت با سبک زندگی تعریف شده مردم است.اما آرمی‌های ایرانی از بی‌تی‌اس چه چیزی دریافت می‌کنند که به طرفدار پر و پا قرص یک گروه موسیقی کره‌ای تبدیل می‌شوند؟

پاسخ این سوال می‌تواند بسیار ساده باشد، به قول یکی از آرمی‌های ایرانی «حسی خوبی که از آهنگ‌هاشون می‌گیرم»، و اینکه الزاما برای علاقه‌مند شدن به یک سبک موسیقی یا گروه موسیقی، دلیل خاصی جز ارتباط برقرار کردن با موسیقی، هنرمند، ترانه و سبک آن‌ها لازم نیست.

یک آرمی ۲۰ ساله به نام خورشید گفت: «چیزی که بی‌تی‌اس را برای من متفاوت می‌کند، اهمیتی است که به آرمی می‌دهد. حتی شده اول به آرمی فکر می‌کند بعد به خودش. بی‌تی‌اس با اینکه بزرگ‌ترین بوی‌بند کی-پاپ و عرصه موسیقی است، ولی ادعایی در این باره ندارد.»

خورشید می‌گوید بی‌تی‌اس بار‌ها گفته طرفدارانش را با هر تفاوت و طرز فکری دوست دارند و تاکید می‌کند انتقال حس صمیمیت و حمایتگر از سوی اعضای بی‌تی‌اس برای او بسیار حائز اهمیت است: «من خودم به شخصه این را دریافت کردم، شما هیچ‌وقت حس غریبانه‌ای به این هفت آرتیست نخواهید داشت. بی‌تی‌اس امید الکی نمی‌دهد، انگار که تو را در آغوش می‌گیرد و تو به خودت می‌آیی می‌بینی که چند سال است دلیل خنده‌هایت هستند و به آن‌ها مدیونی...»

یک آرمی ۲۲ ساله دیگر به نام مهسا می‌گوید بی‌تی‌اس با آهنگ‌هایشان به جوانانی که از دست جامعه و مشکلات روحی و ... در عذاب هستند، کمک می‌کنند: «به همین دلیل میان قشر جوان طرفدار زیاد دارند.»

نرگس، یکی دیگر از آرمی‌ها می‌گوید: «اول آهنگ‌‎هایشان را شنیدم، بعد اجرایشان خیلی جذبم کرد، بعد معنی آهنگ‌ها برایم جذاب بود و طوری که خودم هم نفهمیدم طرفدار آن‌ها شدم.»

یکی دیگر از آرمی‌های ایرانی می‌گوید «حس خوبی» که به او می‌دهند را دوست دارد و «خاکی بودن اعضای گروه با وجود معروفیت بسیار زیاد» از مهم‌ترین دلایلش برای علاقه به بی‌تی‌اس است.

تمام آرمی‌ها حمایت تمام قد بی‌تی‌اس از آرمی‌ها، مضمون مثبت ترانه‌های این گروه و همچنین القای حس خوب جزو دلایلی بود که برای طرفداری و علاقه‌شان بسیار برجسته بود.

محبوبیت بی‌تی‌‎اس در ایران به عنوان یک گروه موسیقی کره‌ای، نشان‌دهنده تأثیر قابل‌توجه آن‌ها بر نسل جوان در این کشور است. جوانان ایرانی، با استفاده از رسانه‌های اجتماعی و پلتفرم‌های موسیقی بین‌المللی، موسیقی بی‌تی‌اس را جستجو می‌کنند و از آن لذت می‌برند.

مخالفان این گروه در ایران، نفوذ بی‌تی‌اس در ایران را نتیجه غفلت مسئولان فرهنگی کشور می‌داند. و تاکید دارند بی‌تی‌اس دختران و زنان ایرانی را به «بردگی» گرفته است.

مخالفان می‌گوید بی‌تی‌اس مناسک دارد، باید در جمع درباره آن‌ها صحبت شود و بر همین اساس معتقد هستند بی‌تی‌اس دارد خودش را به عنوان «دین» مطرح کنند. اشاره این دسته به در میان گذاشتن اطلاعات و صحبت‌های آرمی‌ها درباره هنرمندان محبوب‌شان و همچین یک بازی کره‌ای به اسم «کیرول» است.

در بازی کیرول افراد بر اساس علاقه و شناختشان، خود را به جای هنرمند یا سلبریتی کره‌ای مورد علاقه‌شان قرار می‌دهند و نقش بازی می‌کنند. احسان شاه‌قاسمی این بازی را مصداق مراسم مذهبی بی‌تی‌اس می‌‎داند.

با این وجود آرمی‌ها بار‌ها تاکید می‌کنند که آن‌ها صرفا به موسیقی و خواننده مورد علاقه‌شان گوش می‌کنند و «بردگی» هیچ گروه یا فردی را نمیکنند.

خبرگزاری فارس نیز از دیگر رسانه‌هایی است که مطالب متعددی درباره گروه بی‌تی‌اس منتشر کرده است و این گروه و سبک موسیقی کی-پاپ را نفوذ «برنامه‌ریزی شده فرهنگی کره» و «شیوع ناهنجاری بیگانه» خوانده است.

آرمی‌های ایرانی بی‌تی‌اس مانند طرفداران هر گروه موسیقی دیگری دوست دارند که بتوانند در کنسرت هنرمندان محبوب‌شان شرکت کنند.

موضوعی که دامنه تقابل طرفداران و مخالفان بی‌تی‌اس را در ایران بیشتر کرد و به درخواست‌هایی از وزیر ارشاد برای اجرای کنسرت یا جلوگیری از برگزاری کنسرت این گروه کره‌ای انجامید.

در بخش «فارس من» وب‌سایت خبرگزاری فارس طرفداران گروه بی‌تی‌اس درخواستی را برای اجرای کنسرت این گروه در ایران از وزیر فرهنگ و ارشاد مطرح کرده‌اند. درخواست موافقان برگزاری کنسرت بیش از ۵۷ هزار امضا جمع کرد، در مقابل درخواست مخالفان تنها ۱۴۰۰ امضا جمع کرده است.

در وب‌سایت «کارزار» نیز یک درخواست از وزیر ارشاد برای برگزاری کنسرت با بیش از ۳۰ هزار امضا وجود دارد، اما نکته جالب درباره این درخواست، متن آن است.

در متن این درخواست آمده: «این کارزار از طرف میلیون‌ها طرفدار گروه بی‌تی‌اس در ایران است. این گروه موسیقی هفت نفره (مذکر) اصالتاً اهل کره جنوبی هستند. ما خواستار برگزاری کنسرت این گروه در ایران هستیم، این گروه در دنیا و علی‌الخصوص ایران طرفداران زیادی دارد. شواهد و مدارک نشان می‌دهد که این گروه احترام بسیار زیادی برای مسلمانان قائلند و در هر کشور قوانین آن کشور را رعایت می‌کنند. اعضای این گروه نیز تقاضای برگزاری کنسرت در ایران را دارند. با توجه به موارد ذکرشده از شما مسئولین محترم خواهشمندیم مجوز برگزاری کنسرت این گروه موسیقی پاپ را در ایران صادر کنید تا دل میلیون‌ها نفر شاد شود.»

نویسنده این درخواست که از وزیر ارشاد خواسته «دل میلیون‌ها نفر را شاد کند»، اشاره جالبی به احترام گروه بی‌تی‌اس به «مسلمانان» و «قوانین هر کشور» دارد که شاید بتوان نمود آن را در برگزاری کنسرت بی‌تی‌اس در کشور عربستان سعودی دید.

tags # گروه بی‌تی‌اس سایر اخبار قوی‌ترین پستانداران جهان‌؛ فیل قوی‌تر است یا شیر؟ (عکس) آلت تناسلی مار‌های ماده سرانجام کشف شد! حیوانی که همیشه زنده است؛ کدام حیوانات بیشترین طول عمر را دارند؟ (تصاویر) شخصت‌های تاریخی واقعاً چه شکلی بودند؟

منبع: زیسان

کلیدواژه: گروه بی تی اس بی تی اس در ایران ایرانی بی تی اس هنرمندان محبوب کنسرت این گروه مورد علاقه شان برگزاری کنسرت موسیقی کی پاپ گروه بی تی اس گروه موسیقی زبان کره ای دوست دارند بی تی اس بی تی اس بی تی اس بی تی اس بی تی اس آرمی ها محبوب شان بی تی اس آرمی ها نسل جوان مهم ترین آهنگ ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت zisaan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «زیسان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۶۳۹۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حال موسیقی ایران خوب است

«به‌نظرم وضعیت موسیقی ما در حال بهبود است و البته این گفته من نیست و گفته خیلی از بزرگان حال حاضر موسیقی ایران است. » این بخشی از گفته‌های علیرضا طلیسچی، خواننده شناخته‌شده و پرطرفدار پاپ است که توانسته جایگاهش را با کنسرت‌هایی که برگزار می‌کند، تثبیت کند.

به گزارش ایسنا، به نقل از همشهری، تولید و پخش رئالیتی‌شوها، از «مافیا» گرفته تا «پدرخوانده»، در شبکه‌های نمایش خانگی داغ است و یکی از این برنامه‌ها که این‌روزها طرفداران قابل توجهی پیدا کرده، رئالیتی‌شو «زودیاک» است که با عنوان «شب‌های مافیا» بازی جذابی برای طرفدارانش پخش می‌کند. در این برنامه یک قاتل سریالی به نام زودیاک شهروندان و مافیای سیسیل را هدف قرار می‌دهد. در این برنامه محمد بحرانی نقش گرداننده بازی را بر عهده دارد.

 سریال «شب‌های مافیا: زودیاک» به کارگردانی محمدرضا رضائیان در سال‌۱۴۰۲ ساخته شده است. در فصل دوم این رئالیتی‌شو، فرزاد حسنی، دارا حیایی، جواد خواجوی، محیا دهقانی، متین ستوده، مجتبی شفیعی، علیرضا طلیسچی، سعید فتحی روشن، بهار قاسمی، مریم مؤمن، مهدی مهدی‌پور و امیرحسین هاشمی به هنرمندی پرداخته‌اند.
علیرضا طلیسچی یکی از خوانندگان شناخته‌شده و پرطرفدار پاپ است؛ خواننده‌ای که توانسته جایگاهش را با کنسرت‌هایی که برگزار می‌کند تثبیت کند. این خواننده پاپ که متولد۶۴ است، از میانه دهه۸۰ فعالیتش را به شکل رسمی آغاز کرد و تک‌آهنگ‌هایش طرفداران خاص خودش را دارد. طلیسچی در این گفت‌وگو از حضورش در برنامه «شب‌های مافیا» می‌گوید و در بخش‌های دیگری از این گفت‌وگو از وضعیت امروز موسیقی صحبت کرده است.

این روزها رئالیتی‌شوهای متنوعی در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود. چطور شد که در برنامه «شب‌های مافیا: زودیاک» شرکت کردید؟

از طریق تیم تولید به برنامه دعوت شدم و علاقه داشتم که ببینم چطور می‌توانم در این سناریو بازی کنم. من قبلا هم در یک شو، مافیا بازی کرده بودم، اما به‌نظرم «زودیاک» شیک‌تر است و پیچیدگی‌هایش بازی را برای بیننده جذاب‌تر می‌کند.

خیلی‌ها به برد و باخت در یک مسابقه اهمیت می‌دهند. برد و باخت برای شما چطور بود؟

شرکت در این برنامه بیشتر برایم جنبه سرگرمی دارد. این‌طور نگاه می‌کنم که با یک گروه خوب دور هم هستیم و هدفمان این است که برای بیننده‌های برنامه لحظاتی حال خوب ایجاد ‌کنیم که امیدوارم به چنین نتیجه‌ای رسیده باشیم.

اخیرا در نمایش خانگی، محصولاتی در حوزه‌های مختلف ورزش، موسیقی، مذهبی و... تولید شده است. از نظر شما، تولید برنامه‌های حوزه موسیقی مثل «صداتو» چه تأثیری بر ارتباط بیشتر مردم با موسیقی دارد؟
ساخت برنامه‌های خوب در این حوزه به ارتباط بیشتر مردم با موسیقی کمک می‌کند، اما اینکه این برنامه‌ها بتواند هنرمند بسازد مبحث دیگری است، چون یک خواننده هرقدر هم تخصصی وارد یک حوزه بشود، تا جو کار و فعالیت حرفه‌ای در فضای تولید و صحنه را تجربه نکند، به موفقیت نمی‌رسد. از نظر من، ورود به عرصه خوانندگی و فضای حرفه‌ای موسیقی کاملا نیازمند تجربه این واقعیت است. تمام این مسابقاتی هم که اخیرا تولید و پخش شده یکی‌دو چهره را به فضای موسیقی معرفی کرده، اما به لحاظ ایجاد سرگرمی برای مردم کاملا موفق ظاهر شده‌اند و اگر از این قبیل برنامه‌ها باز هم تولید شود، به فهم و درک بیشتر مردم از فضای موسیقی کمک قابل توجهی می‌کند.

پیشنهادی برای حضور در برنامه‌های موسیقی داشته‌اید؟

پیشنهاد داشته‌ام، اما علاقه نه، چون به‌نظرم در جایگاهی نیستم که بخواهم کسی را قضاوت کنم و اصولا هم موسیقی تا یک جایی به‌صورت علمی و پایه آموختنی است و از آن به بعدش دیگر سلیقه‌ای می‌شود. پس قضاوت کردن راجع به صداها را باید به مردم بسپاریم.

این روزها بازار کنسرت‌های پاپ داغ است. درست است که موسیقی کشور افت و خیزهای زیادی دارد و با مشکلات خاص خودش دست و پنجه نرم می‌کند، با این حال اوضاع این روزهای موسیقی کشور چطور است؟

به‌نظرم وضعیت موسیقی ما در حال بهبود است و البته این گفته من نیست و گفته خیلی از بزرگان حال حاضر موسیقی ایران است. موسیقی ما در سال‌های اخیر دچار تحولات عجیب و غریبی شد که بخشی از این تحولات مثبت بود و بخشی هم منفی. خوشحالم که با ورود هنرمندان حرفه‌ای‌تر و صداهای قشنگ‌تر و احساس بیشتری که در کارها وجود دارد موسیقی دارد از آن حالت قبلی بیرون می‌آید و خودش را ترمیم می‌کند.

برویم سراغ مسئله‌ ترند شدن برخی از قطعه‌های موسیقی مثل قطعه «پاقدم» که اخیرا بسیار شنیده و معروف شد. چه می‌شود که یک کار این‌طور دیده و شنیده و پرطرفدار می‌شود؟
بخش زیادی از این اتفاق مربوط به تجربه است و بخشی هم سلیقه و هوش بازار. ولی در نهایت کارها را مردم برجسته می‌کنند، یعنی اگر مردم کاری را دوست داشته باشند، آن کار به موفقیت بزرگی می‌رسد. «پاقدم» یک قطعه موسیقی دهه شصتی است که در آن استانداردهای ضبط موسیقی آن دوران کاملا رعایت شده و فکر می‌کنم جدا از تنظیم و میکس و مستر خوب امیربهادر دهقان، شعر و ترانه و ملودی هم خیلی به کارهای آن دهه نزدیک است.

شما در قطعه‌های معروفتان هم سبک شاد دارید و هم قطعه‌های احساسی و غمگین. تمایل مردم بیشتر به شنیدن کدام یک است؟

اگر به تاریخمان رجوع کنید، می‌بینید که مردم ما پر از غم و غصه بوده‌اند و طبیعتا تمایلشان به آهنگ‌های شاد بیشتر است. در کنسرت‌ها هم همین‌طور است. وقتی یک پدر بودجه مشخصی برای خانواده‌اش کنار می‌گذارد تا در کنسرت شرکت کنند، دلش نمی‌خواهد که مجددا در فضای غمگین قرار بگیرند. بنابراین تمایلشان به شنیدن و همراهی در خواندن آهنگ‌های شاد بیشتر است. البته از قدیم موسیقی شاد نسبت به موسیقی غمگین بیشتر شنونده و طرفدار داشته است.

این روزها مدام نام خواننده‌های جدیدی را می‌شنویم که در فضای مجازی معرفی می‌شوند. یا گاهی روی بیلبوردها تبلیغ کنسرت خواننده‌هایی را می‌بینیم که خیلی‌ها نمی‌شناسندشان. این افزایش ورود به عرصه خوانندگی اتفاق مثبتی است یا منفی؟

ما خوانندگانی داشته‌ایم که با یک قطعه روی صحنه آمده‌اند و بقیه قطعه‌هایشان حالت مکمل همان یک قطعه را داشته. از آن طرف هم هنرمندی داشته‌ایم که با هر قطعه جدید مخاطبان بیشتری را جذب کرده‌ و به‌تدریج معروف شده‌است. در هر صورت، دیده شدن یک اثر هنری و محبوب شدن هنرمند به مردم بستگی دارد.

به تجربه حوزه‌های هنری دیگر مثل بازیگری هم فکر می‌کنید یا پیشنهادی داشته‌اید؟

من یک‌بار این را تجربه کردم و متأسفانه بازخورد خوبی از این کار نداشتم، به خاطر اینکه تیم تولید آن کار تیمی که فکر می‌کردم نبود. البته بازیگران و بقیه عوامل همه خوب بودند، اما تجربه خوبی برای من نبود و ترجیح می‌دهم که فعلا دوباره آن فضا را تجربه نکنم و در کار خودم پیش بروم، هرچند از آینده‌ و تصمیمات بعدی‌ام خبر ندارم.‌


رئالیتی‌شوها توانسته‌اند تا اندازه ای شبکه نمایش خانگی  را متحول کنند

در چند سال اخیر پلتفرم‌ها به کاربران امکان می‌دهند فیلم‌ها و سریال‌ها را به‌صورت آنلاین تماشا کنند و به‌سرعت به رقیبی برای تلویزیون تبدیل شده‌اند.
یک مقایسه ساده در تولیدات و سریال‌های پخش‌شده در ابتدای سال۱۴۰۳ تا امروز میان پلتفرم‌های نمایش خانگی و تلویزیون نشان می‌دهد تلویزیون با وجود آنکه نسبت به سال گذشته با کم‌کردن حساسیت‌هایی سعی در جذب هنرمندان و چهره‌های مطرح کرده اما باز هم بازی را در زمین رقابت با پلتفرم‌های پخش نمایش خانگی واگذار کرده است.
این روزها تولید رئالیتی‌شوها و برنامه‌های مسابقه که در شبکه نمایش خانگی ‌تولیدشده، توانسته جذابیت زیادی برای مخاطب امروز به‌وجود بیاورد، مخاطبی که تنها با تماشای سریال و فیلم نمی‌تواند اوقات فراغت خود را پر کند.  بنابراین از یک‌سو پلتفرم‌های گوناگون در شبکه نمایش خانگی در بیشتر سریال‌های خود توانسته‌اند با تمرکز بر جذابیت‌های داستانی و استفاده درست از ستارگان سینما و تئاتر تولیدات جذابی را پیش روی مخاطب بگذارند و از سوی دیگر با تولید و پخش برنامه‌های مختلف نشان داده‌اند توجه به ذائقه مخاطب برایشان مهم است و در بخش‌هایی موفق شده‌اند.
 البته دامنه صنعت سرگرمی ‌آنقدرگسترده است که ما در تلویزیون ‌یا حتی شبکه نمایش خانگی هنوز نتوانسته‌ایم رقابتی با برنامه‌های خارجی داشته باشیم. با این حال، برخی از این برنامه‌ها توانسته‌اند آنقدر جذاب باشند که تماشاگران فصل‌های آن را دنبال می‌کنند.
VOD‌ها طیف گسترده‌ای از فیلم‌ها و سریال‌ها را از سراسر جهان به کاربران ارائه می‌دهند. این امر به‌معنای انتخاب بیشتر برای بینندگان و رهایی از محدودیت‌های برنامه‌های روتین است.
نمی‌توان منکر این موضوع شد که پلتفرم‌های نمایش خانگی با ارائه فرصتی جدید برای پخش فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی، به افزایش تولید محتوای داخلی در این کشور کمک کرده‌اند. این امر منجر به ایجاد شغل‌های جدید و رونق صنعت سرگرمی ایران شده است.
VOD‌ها در حال حاضر نقش مهمی در صنعت سرگرمی ایران ایفا می‌کنند و ظرفیت این را دارند که در آینده نقش مهم‌تری ایفا کنند. با رفع چالش‌های موجود، VOD‌ها می‌توانند به گزینه‌ای محبوب‌تر برای سرگرمی در ایران تبدیل شوند و به‌طور قابل‌توجهی بر نحوه تماشای فیلم و سریال توسط مردم ایران تأثیر بگذارند.‌

انتهای پیام